L’OCCITAN A PER SOLA ARMA UN BATALHON DE CIGALAS INDESTRUCTIBLAS

Jean-Claude Dugros, cronicaire e traductor occitan, a reçaubut lo 19 d’agost de 2006 a Nuòuvic, la " cigala d’aur de Nimes ". Èra de per abans estat elegit Majoral del Felibrige, lo 25 de mai, au Martegue (frç Martigues). Lo Felibrige es un movement de salvagarda de l’Occitan iniciat pel poèta provençal Frederic Mistral en 1854. Los « majorals » son de « felibres » – escrivans d’expression occitana – que lo trabalh d’autor e de traductor es estat tal qu’òm lor fisa la mission de velhar mai que jamai a la salvagarda de lor cultura e de lor lenga. Aquela etapa es marcada per la remesa d’una cigala, que pòt migrar nonmàs a la disparicion del darrièr felibre que la portava. I aguèt a la debuta cinquanta cigalas, que portavan sovent lo nom de l’endrech ont èran nascudas en Occitania, dels Aups als Pirenèus. Viatjan atal dempuei cent cinquanta ans dins un balet discrèt, plan segur, mais potencialament etèrne.
Jean-Claude Dugros a reçaubut sa cigala amb bonaür mas en mesurant ben lo prezfach que contunharà a lo tocar jusca a son darrièr buf. Son discors fuguèt l’escasença d’exprimir una revòlta pacifica, cèrtas, mas prigonda fàcia al risque d’avaliment de l’Occitan.

L’ESTAT-MAJOR DEL FELIBRIGE

La remesa d’una cigala se debana dins un ambient suau d’amistat, au son del parlar d’Òc e dins la bona imor de las vienas, chabretas e acordeons. Pasmens, se jòga laidonc qualquaren de grèu. En creant lo Felibrige, l’escrivan Frederic Mistral saguèt definir en efièch un implacable plan de batalha per la subrevita de la lenga occitana. E se los metòdes son resolgudament doç – residan sus un grandaràs trabalh de revirada e de creacion literària – l’enjòc es tal que los que designa laidonc coma « felibres » son cèrtas poètas mas tanben combatents afogats que lo prezfach es pas aisat.

Veiquí lo dispositiu : un capolier es elegit al cap d’un batalhon de majorals, escrivans en lenga occitana que l’ample e la qualitat del trabalh meritan l’autreg d’una cigala. A cada còp qu’un majoral s’escantís, dison que sa cigala es veusa e tres majorals pairinan un felibre per que siá a son torn elegit majoral e recebe aquela cigala. Aquò’s atal que Jean-Claude Dugros, de Brajairac mas nascut a Agen, fuguet causit per tres majorals, Zefir Bosc de Roergue, Jean Fourié de Lengadòc e Claude Fiorenzano, de Provença que l’an tots descobert per son trabalh literari. Tot bailejant la redaccion de la revista trimestriala del Bornat, Jean-Claude Dugros a escrit « Le Bournat, école félibréenne du Périgord, son histoire, naissance et envol 1901/1914 » e a de mai revirat en occitan recuèlhs del contaire perigordin Claude Seignolle.

LA BRIGADA INTER-OCCITANA DE LAS CIGALAS

I a donc pagun nepotisme entre majorals, que son tots fraires d’Òc sens pr’aquò se conéisser, mas una vertadièra reconéissença del trabalh complit per la causa. E mai que mai un testimonhatge de fisança dins l’engatjament futur del novèl elegit. La cigala es pas un titre nimai una distincion mas l’acceptacion d’una mission, la de tot far per manténer la cultura e la lenga occitana en i trabalhant amb assiduitat.

Se desgatja donc d’aquel movement d’òmes del Sud emb l’accent que canta, una volontat poderosa, coratjosa, de se batre amb mots, los de lor lenga per li permetre de dardalhar encore. Qu’a defaut d’èstre aquela lenga de cultura europenca maja que fuguet i a un milenari, demòra presenta dins son breç occitan.

LAS CIGALAS SON PAS DE SOMIAIRAS

D’aprèp un estudi comandat per lo conselh General de la Dordonha, 34% dels Perigordins parlan Occitan, 54% lo comprenan. L’espèr es aquí de li tornar balhar sa plaça dins las escòlas, çò que empliriá lo cròs de las doas darrièras generacions.

Aquò’s segur que Jean-Claude Dugros, armat de sa cigala d’aur, saurà contunhar a se batre per que l’Occitan s’avalisca pas.

Aquò’s el que revira tota la version occitana de nòstre e magazine www.albuga.info e permés atal a la lenga dels Trobadors de viatjar dins lo monde entièr.

Sofia Cattoire