LOS CAMINS DE VITA DE TRES PRÈSTRES
L’abat Gérard Blanc es prèstre del Diocèsi de Perigüers e Sarlat. Soata que l’apelan
l’abat e non pas « mon pair » per çò que considèra aquela denominacion impròpra
e potencialament generatriça d’embolh. « Degun apelarà qualqu’un Pair, nos ditz
Jésus » rapèla. A d’un autre costat constatat l’estonament d’una dròlla que la mair
l’aviá apelat « mon pair » e qu’aviá damandat « Mamà, aquò’s ton papà ? ». Laidonc
preferís lo mot abat.
Per çò qu’es de son parcors, es nascut en 1940 a Villamblard en Perigòrd e a totjorn
viscut son engatjament en Dordonha. Fuguèt vicari a Brajairac en 1966, puèi curat
de Mont Caret, de La Linda, de Sijac e enfin d’Aimet. Ven de passar un annada d’estudis
a l’Institut Catolic de Tolosa que recampa las facultats de drech canonic, de filosofia,
de letras e de teologia.
Los Pairs Bernard e Julien son religiós eissits de la congregacion dels "Fils de
Marie Immaculée", basada en Vendée a Chavagnes-en-Paillers. An donc fait vòt de
pauretat, de chastetat et d’obeïssança. Lors parcors fuguèron diferents.
Lo Pair Bernard fuguèt longtemps prèstre obrièr. Per causida, per se confrontar
al monde del trabalh e compréner çò que s’i jogava vertadièrament. A trabalhat per
lo compte d’artesans dins lo Peitau (frç. Poitou), a passat un brevet d’electrician
d’equipament e a aprèp trabalhat a Orléans ont visquèt sièis ans en HLM au mitan
de vingt-e-quatre nacionalitats. Una experiéncia fòrta qu’a plan aimada. A conegut
tanben lo caumatge e l’interim, e una parentèsi en Africa ont a realisat son raive
de mainatge, èstre pair blanc missionari, dins un seminari al Burkina Faso. Mas
sa vertadièra vocacion èra bèl e bien d’èstre prèstre obrier. A son retorn, a tengut
a tornar trabalhar e a constatat una degradacion notòria del monde del trabalh,
çò que li a permés de melhor compréner l’ànsia de los que traversan quelas quitas
espròvas. Ditz que quela vita obrièra a cambiat son apròchi de l’Evangèli e l’a
vertadièrament aprochat de sa mission : s’engatjar complètament per anonciar e testimonhar
Jesus Criste per la solidaritat.
Aquò’s a Albuga fai sièis ans qu’a descobert la vita d’una còla pastorala. Un contact
que l’a beucòp enriquesir umanament. Vai alara rejónher son pair, vielh de 94 ans,
que a besonh de son dròlle a sos costats. A 62 ans, lo Pair Bernard que lo parcors
a conegut nombrosas rompaduras ligadas a de cambiaments d’afectacion confessa ne’n
aver sufert mas aver totjorn tengut sa promessa d’obeissança e fin finala considèra
qu’aquò èra aquí son camin sus tèrra, sa faiçon de viure, coma Jesus, au mitan dels
òmes, dins un don de se entièr e sincèr.
Lo Pair Julien es totjorn estat curat de parròquia, dins Aube, Perigüers, Terrasson,
Cublac e enfin a Albuga. Un curat qu’es tot, manca distant : « La nau de ma catedrala,
aquò’s la rua » explica e, de vrai, fuguèt tojorn accessible, capable de botar cadun
a l’aise e de participar amb plaser al « tresen temps » amb l’equipa de jogaires
de Rugbí d’Albuga, plan pròpches de son curat. Aquel caractèr galòi e risent, ditz
lo téner de sa mamà qu’èra risenta e que cantava tot lo temps. S’es escantida laidonc
qu’aviá uèit ans, del "meschant mal" coma disián d’aquel temps : un cancèr. El e
sas quatre sòrs s’i èran preparats e se soven aver dit a sa mair al darnièr moment
: « Serai ton prèstre, mamà. » A tengut paraula e a dempuèi sachut mascar sa pèna
per portar de bonaür a los que l’entoran. Doas de sas sòrs an fait la mesma causida
: « Ai doas sòrs normalas e doas autras religiosas …» çò-ditz, amb un rison maliciós
e en espiant la reaccion de son interlocutor. Gaujós e plasent, explica èstre al
fons d’una natura contemplativa e se sent solatjat, a 72 ans, d’anar rejónher la
maison de retirada dels frairs de sa congregacion per s’ocupar d’els, de segur,
e quitament d’un centre espiritual de sòrs tot a costat, mas tanben per aver un
pauc de temps per meditar.
Los parroquians de Sant-Martin-sus-Vesèra avián preparat una plan brava festa d’acuèlh
e d’al reveire, al presbitari d’Albuga aquel dimenge ser ont fuguèron cantats cants
lèugiers, représ en còr per los tres prèstres, breçats per tant de calor.
Sofia Cattoire
|
